Zo, dat blog bijhouden is nog een hele opgave. Niet gek ook...tijd is net zoals voor velen onder ons ook voor mij vaak een schaarste. De afgelopen maanden stonden zoals ieder jaar in het teken van bruiloftvoorbereidingen en afgelopen zaterdag is het trouwseizoen weer van start gegaan. Zo leuk iedere keer weer om het draaiboek op papier werkelijkheid te zien worden.
Maar daarnaast heb ik op het diabeteskantoor (alsof ik daar een ander kantoor voor heb, maar het klinkt wel lollig) ook niet stil gezeten. Zoals jullie wellicht weten ben ik hard aan het schrijven en boek numero dos. Je zou misschien zeggen dat dat door de ervaring van het eerste boek 'peanuts' is, maar niets is minder waar.
Eerlijk gezegd gaat het met vallen en opstaan. Het boek volgt de weg van mijn zwangerschap, bevalling en de periode die volgt als moeder. Met diabetes. En die weg was voor mij niet makkelijk. Als je mijn eerste boek hebt gelezen, weet je dat ik daarin veel van mezelf laat zien en dat zal hierin niet anders worden. Maar een zwangerschap en bevalling...dat is zo persoonlijk...dat ik me soms echt wel afvraag of ik dit moet uitgeven. Die periode is namelijk erg pittig geweest voor mij en dat is het schrijven nu ook weer. Maar juist door die kwetsbaarheid in het boek te laten zien, denk ik dat ik weer bij veel mensen een beeld van herkenning kan oproepen. Je bent niet alleen. Ook niet als je die weg naar een zwangerschap in gaat, die vol hobbels en kuilen zit.
Het wordt weer een bloedeerlijk boek, neem dat maar van mij aan.
